7 Cudów Starożytnego Świata – Dawniej i dziś

69,3K

Niezwykłe i monumentalne budowle świata antycznego. Krótka historia ich budowy, wizualizacje przypuszczalnego wyglądu, oraz stan współczesny. Zobacz jedne z najważniejszych zabytków starożytnej epoki. Mapa 7 cudów starożytnego świata.

7 Cudów Starożytnego Świata

Pierwotnie lista starożytnych cudów świata została stworzona w II wieku p.n.e. przez Antypatra z Sydonu. Lista miała być swoistym ówczesnym przewodnikiem po popularnych celach turystycznych. Głównie znalazły się na niej arcydzieła greckiej architektury. Jej skład ugruntował się później w czasach starożytnych. Aż 5 z 7 obiektów na liście jest dziełem właśnie greckiej cywilizacji. Świadczy to o gwałtownym rozwoju świata starożytnego, który nastąpił w V i IV wieku p.n.e. Na samym dole jest mapa z zaznaczonymi wszystkimi miejscami. Kolejność budowli od najmłodszej do najstarszej.

1. Latarnia morska na Faros

Ta niezwykła budowla to najmłodszy z 7 cudów starożytnego świata. Latarnia morska została wzniesiona na wyspie Faros na Morzu Śródziemnym, tuż przy wejściu do portu w Aleksandrii. Być może pomysłodawcą jej budowy był sam Aleksander Wielki. Budowla wznosiła się na wysokość około 120 metrów i została wybudowa gdzieś pomiędzy rokiem 280, a 247 p.n.e. Ówcześnie, prawdopodobnie była to najwyższa budowla na świecie, zaraz po egipskich piramidach. Zapewne musiała robić ogromne wrażenie na żeglarzach wpływających do aleksandryjskiego portu. Na jej szczycie znajdował się nieduży, symboliczny pomnik greckiego boga mórz – Posejdona. W wyniku kilku trzęsień ziemi budowla została zniszczona. Jej ostateczny upadek datuje się na XV wiek. Obecnie w miejscu, w którym dawniej znajdowała się latarnia, zbudowany jest średniowieczny Fort Qaitbay.

2. Kolos z Rodos

Kolos Rodyjski to olbrzymich rozmiarów posąg greckiego boga Słońca – Heliosa. Ustawiony został przy wejściu do portu Rodos, na greckiej wyspie o tej samej nazwie – Rodos, położonej na Morzu Egejskim. Posąg Heliosa miał około 30 metrów wysokości, co czyniło go jednym z największych posągów świata antycznego. Jego powstanie datuje się na lata 292-280 p.n.e. Kolos powstał dla upamiętnienia przegranej wojsk Demetriusza I, które oblegały wsypę. Jego powierzchnia miała być pokryta płytami z brązu i żelaza przetopionymi z broni pozostawionej przez wojska Demetriusza. Kolos z Rodos uległ zniszczeniu już po kilkudziesięciu latach, podczas trzęsienia ziemi w roku 226 p.n.e. Wyrocznia w Delfach odradziła jego odbudowy, więc powalony posąg Heliosa leżał przez wiele lat, stając się wówczas atrakcją samą w sobie. Ostatecznie po 800 latach jego szczątki zostały sprzedane przez Arabów żydowskiemu kupcowi z Emessy. Obecnie przy wejściu do portu znajdują się fortyfikacje wyspy. Jednak w zeszłym roku pojawiła się idea odbudowy tego niezwykłego monumentu.

3. Mauzoleum w Halikarnasie

Ten niezwykły grobowiec został wzniesiony dla Mauzolosa, perskiego satrapy Karii. Zbieżność imienia władcy z przyjętą nazwą „mauzoleum” określającą rodzaj grobowca, nie jest przypadkowa. To właśnie od jego imienia przyjęto później tak nazywać monumentalne budowle-grobowce. Mauzoleum zostało wzniesione około roku 350 p.n.e. Budowla była sporej wielkości, bowiem mierzyła około 45 metrów wysokości. Górna część ozdobiona została kolumnadą, a na szczycie mauzoleum umieszczono piramidę ze schodów, a na niej kwadrygę. Jak wiele tego typu innych budowli w regionie, ta również musiała się zmagać z niszczycielskimi trzęsieniami ziemi i wojnami. Ostatecznie po monumentalnym mauzoleum pozostała tylko kupa porozrzucanych kamieni. Pamięć o nim jednak przetrwała próbę czasu. Mauzoleum w Halikarnasie stało się inspiracją dla wielu nowych współczesnych budynków. Szczególnie dla instytucji rządowych w USA.

4. Posąg Zeusa w Olimpii

Ogromny, jak na ówczesne czasy, posąg greckiego boga Zeusa został wzniesiony w świątyni Zeusa w Olimpii. Siedzący na tronie Zeus miał około 12-13 metrów wysokości. Jego powstanie przypisuje się greckiemu rzeźbiarzowi Fidiaszowi i datuje na około 435 rok p.n.e. Statua Zeusa miała być ozdobiona złotem, szlachetnymi kamieniami i słoniową kością. W prawej ręce Zeus trzymał posąg bogini zwycięstwa Nike, a lewej laskę, na której u szczytu siedział orzeł. Posąg przetrwał prawie 900 lat, kiedy to w roku 425 lub 475 n.e. został strawiony przez pożar. Dziś w przypuszczalnym miejscu jego lokalizacji znajdują się tylko ruiny świątyni wzniesione ku jego czci.

5. Świątynia Artemidy w Efezie

Grecka świątynia poświęcona bogini łowów i zwierząt Artemidzie, której posąg miał się znajdować w środku budowli. Od jej imienia świątynia zwana jest także Artemizjonem. Budowla została wzniesiona około roku 550 p.n.e. na polecenia króla Krezusa, władcy Lidii. Najprawdopodobniej stanęła na miejscu innej świątyni, która wcześniej została zniszczona. Artemizjon został zbudowany na planie prostokąta, którego jeden bok miał około 115 metrów, drugi 50 metrów długości. Całość została otoczona kolumnadą wysoką na kilkanaście metrów. Budowla była kilkukrotnie niszczona. Sława jej była tak wielka, że w odbudowę świątyni zaangażował się sam król macedoński Aleksander Wielki. Odbudowana świątynia przetrwała kolejnych 600 lat, kiedy to w roku 226 n.e. została ostatecznie zniszczona podczas najazdu Gotów. Od tego czasu pozostały po niej tylko gruzy.

6. Wiszące ogrody Semiramidy w Babilonie

Wiszące ogrody królowej Semiramidy miały zostać wzniesione w antycznym Babilonie na polecenie króla Nabuchodonozora II. Ich powstanie szacuje się gdzieś pomiędzy rokiem 605, a 562 p.n.e. Piszę „miały zostać”, gdyż kwestia ich istnienia wciąż jest dyskusyjna. Lokalizacja ogrodów jest tylko przypuszczalna i nigdy nie została ostatecznie potwierdzona. Pomimo tego zachowało się kilka relacji ze świata antycznego o istnieniu ogrodów, które wzbudzały powszechny podziw i zachwyt. Ogrody Semiramidy składały się ze specjalnych piętrowych tarasów, na których zasadzona była bujnie rosnąca roślinność. Konstrukcja była nawadniana wodami z rzeki Eufrat. Według relacji Nabuchodonozor II miał stworzyć rajski ogród w suchym klimacie Babilonu dla swojej żony Amytis. Ich zniszczenie jest równie tajemnicze, jak powstanie. Przyjmuje się, że przestały ostatecznie istnieć już w I wieku n.e.

7. Wielka Piramida Cheopsa w Gizie

Najstarszy z 7 cudów starożytnego świata i, co najważniejsze, jedyny który przetrwał do naszych czasów. Budowę monumentalnej Piramidy Cheopsa datuje się na lata 2584-2561 p.n.e. Piramida przeznaczona została na grobowiec faraona Cheopsa. Obecnie po utracie końcówki budowla mierzy 138 metrów wysokości, pierwotnie mierzyła 146 metrów. Przez ponad 3800 lat pozostawała najwyższą budowlą stworzoną przez człowieka. Wraz z całym zespołem piramid i Sfinksem stanowi symbol starożytnego świata i współczesnego Egiptu, stając się atrakcją przyciągającą rzesze turystów. Ciekawostka, między budową najstarszego i najmłodszego z cudów starożytnego świata minęło mniej więcej tyle samo czasu, co między naszymi czaszami współczesnymi, a podbojami Aleksandra Wielkiego. Ogrom czasu.

Mapa 7 Cudów Starożytnego Świata